Το τοπίο στην αγορά του αυτοκινήτου έχει ήδη αλλάξει αισθητά και αναμένεται να συνεχίζει να αλλάζει τα επόμενα χρόνια. Δεν αναφερόμαστε μονάχα σε τεχνολογίες όπως αυτή της ηλεκτροκίνησης, της συνδεσιμότητας και της υποβοήθησης οδήγησης αλλά όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του άρθρου σε τομείς βαθύτερους και πιθανώς, πιο σημαντικούς. Οι πιο πρόσφατες προειδοποιήσεις ή προφητείες σχετικά με τις αλλαγές που έρχονται αποτυπώθηκαν από τον Πρόεδρο της Renault, Jean-Dominique Senard που έκανε λόγο για μία “κινέζικη καταιγίδα” η οποία πλησιάζει την Ευρώπη – όχι μόνο σε επίπεδο νέων εταιριών που δραστηριοποιούνται πλέον στην επικράτεια εκμεταλλευόμενες την ανταγωνιστικότητα τους στην ηλεκτροκίνηση αλλά και σε επίπεδο παραγωγής.
“Όταν αναφέρομαι στην κινέζικη καταιγίδα μιλάω για την ισχυρή πίεση που ήδη υπάρχει σήμερα και σχετίζεται με τις εισαγωγές κινέζικων οχημάτων στην Ευρώπη.
Έχουμε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ηλεκτρικά οχήματα αλλά παλεύουμε για να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια των προμηθειών.“
Δήλωσε ο Senard με αφορμή την πρόσφατη απόφαση της Κίνας να περιορίσει τις εξαγωγές γαλλίου και γερμανίου, δύο μετάλλων που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο στην παραγωγή ημιαγωγών και άλλων εξαρτημάτων ηλεκτρικών οχημάτων. Η εξάρτηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας από την Κίνα είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να εξεταστεί εφόσον η ευρωπαϊκή βιομηχανία θέλει να διασφαλίσει την θέση της στην μελλοντική αγορά αυτοκινήτου.
“Η Κίνα (και κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει γι’ αυτό) βάζει το χέρι της σε ορυχεία και ειδικά στην κατεργασία των μετάλλων που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή μπαταριών. Ο πόλεμος του μέλλοντος θα είναι ένας πόλεμος για τα μέταλλα.“
Συνέχισε ο Senard που (ελπίζουμε ότι) μιλούσε μεταφορικά αλλά περιέγραψε μία πολύ ζοφερή, ρεαλιστική εικόνα καθώς η Κίνα είναι υπεύθυνη για το 94% της παγκόσμιας παραγωγής γαλλίου. Η Ευρώπη λοιπόν βρίσκει τον εαυτό της στη μέση του πεδίου βολής μίας διαμάχης που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό ανάμεσα στην Κίνα και τις Η.Π.Α. και πρέπει να αναζητήσει διέξοδο αφού μία περαιτέρω διαταραχή στην αλυσίδα ανεφοδιασμού θα της στοιχίσει πάρα πολύ ακριβά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Volkswagen για παράδειγμα, που όπως και όλοι οι άλλοι βασίζεται στο γάλλιο και το γερμάνιο, έχει δηλώσει ότι είναι “έτοιμη να λάβει ότι μέτρα χρειαστούν μαζί με τους συνεργάτες της” αλλά η εξεύρεση εναλλακτικών πηγών γι’ αυτά τα δύο μέταλλα δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση ιδίως όταν οι υπάρχουσες προμήθειες, σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών, θα κρατήσουν για μερικούς μήνες μονάχα. Έπειτα, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το ρίσκο καθώς αν η Κίνα άρει τους περιορισμούς, η εναλλακτικές πηγές ενδεχομένως να αποτελέσουν βάρος για τους κατασκευαστές.
Από την άλλη, μερικοί από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές ημιαγωγών στον κόσμο εμφανίζονται καθησυχαστικοί καθώς δεν βλέπουν τους περιορισμούς στις εξαγωγές γαλλίου και γερμανίου από την Κίνα ως κάτι περισσότερο από μία προειδοποιητική βολή. Προς παρόν λοιπόν, η Κίνα… γαυγίζει αλλά σίγουρα έχει την δυνατότητα να δαγκώσει κιόλας κι όπως πιστεύει το αντίθετο, πλανάται πλάνη οικτρά, άσχετα που μερίδα των κατασκευαστών ημιαγωγών δηλώνει ότι προμηθεύεται από την Κίνα μονάχα “μικρές ποσότητες” πρώτων υλών με την πλειοψηφία τους να προέρχεται από τη Γερμανία και την Ιαπωνία.
