Η σύντομη απάντηση είναι όχι πολύ. Τουλάχιστον προς το παρόν. Στην προσπάθεια τους να τονώσουν τα χαρακτηριστικά βιωσιμότητας και περιβαλλοντικής ευθύνης οι κατασκευαστές δεν έχουν στραφεί μονάχα σε τεχνολογίες χαμηλών ή μηδενικών εκπομπών ρύπων όσον αφορά στα κινητήρα σύνολα των αυτοκινήτων που πουλούν. Πιέζουν και τους προμηθευτές τους, ολόκληρη την ανεφοδιαστική αλυσίδα τους να κάνει το ίδιο και ένας τομέας όπου υπάρχουν τεράστια περιθώρια για βελτίωση αναφορικά με τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο του προϊόντος του είναι αυτός της χαλυβουργίας. Αυτή τη στιγμή, η συγκεκριμένη βιομηχανία ευθύνεται για το 7% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ολόκληρου του κόσμου οπότε… καταλαβαίνεις.
Οι ευρωπαϊκές χαλυβουργίες, εξαιτίας εν μέρει ή εξ ολοκλήρου της πίεσης που τους ασκούν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων, έχουν στραφεί στο υδρογόνο και τους ηλεκτρικούς φούρνους τόξου αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι η παραγωγή του “πράσινου” καυσίμου δεν αρκεί για να καλύψει την ζήτηση και αυτό θα ισχύει για αρκετά χρόνια ακόμα, με την βιομηχανία αυτοκινήτου να αναγνωρίζει ότι η μετάβαση δεν θα είναι ακαριαία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους επισήμανση, ταμπέλα αν προτιμάς που θα δείχνει το πόσο “πράσινο” είναι στην πραγματικότητα το ατσάλι και αυτό ακριβώς προτείνει η Γερμανική Ομοσπονδία Χάλυβα.
Για να έχεις μία τάξη μεγέθους, αρκεί να αναφέρουμε ότι η Salzgitter στοχεύει στην παραγωγή 1.9 εκατομμυρίων τόνων χάλυβα χαμηλών εκπομπών CO2 από το 2026. Όπως δηλώνει ο Πρόεδρος της εταιρίας, Gunnar Groebler, οι πελάτες του είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν τριψήφια ποσά επιπλέον ανά τόνο για να προμηθευτούν “πράσινο” ατσάλι και η ίδια η Salzgitter έχει ξεκινήσει ήδη την σταδιακή απαγκίστρωση της από τον άνθρακα με τον στόχο να είναι η παραγωγή χάλυβα “σχεδόν μηδενικών εκπομπών ρύπων” μέχρι το 2033. Φυσικά, η αυτοκινητοβιομηχανία αρνείται να αποκαλύψει πιο είναι το premium που πληρώνει για τον πράσινο χάλυβα που αγοράζει αλλά είναι σίγουρο ότι κατασκευαστές όπως η Volkswagen, η BMW, η Mercedes και δευτερευόντως η Ford μεταξύ πολλών άλλων ψάχνουν ενεργά να βρούνε ποσότητες πράσινου χάλυβα και η εν λόγω βιομηχανία αναζητά με την σειρά της υδρογόνο για να καλύψει τις ανάγκες της και επιδοτήσεις που θα επιταχύνουν ή αν μη τι άλλου, θα βοηθήσουν την μείωση των εκπομπών CO2. Η Γερμανία και η Ευρώπη είναι μονάχα δύο παράγοντες μίας τεράστιας και πολύ σύνθετης εξίσωσης και εμείς ως καταναλωτές, απλά περιμένουμε να δούμε πού και πότε θα σταματήσει η διαρκής αύξηση των τιμών…
