Άλλο ένα μοντέλο, άλλη μία “αναβίωση” για την Ιταλική εταιρία που νιώθω ότι ψάχνει τα πατήματά της σε μία άκρως ανταγωνιστική αγορά. Ο λόγος για την FIAT φυσικά και πιο συγκεκριμένα, για το νέο Tipo που είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε τόσο στην 4-θυρη έκδοση, όσο και στην 5-θυρη.
Ολίγη ιστορία…
Αν θέλουμε να ανατρέξουμε στην ιστορία του FIAT Tipo, θα πρέπει να γυρίσουμε στην μακρινή δεκαετία του ’80: Τον Ιανουάριο του 1988, η Ιταλική εταιρία λάνσαρε το μοντέλο που θα αντικαθιστούσε το γερασμένο πλέον, Ritmo. Το Tipo, όπως επέλεξε η FIAT να ονομάσει το νέο της μοντέλο, είχε κλασικό για την εποχή “τετράγωνο” σχεδιασμό και εντυπωσίασε σε πρώτη φάση με την κορυφαία ευρυχωρία του και την εξαιρετική οδική συμπεριφορά του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που την επόμενη χρονιά κέρδισε τον τίτλο του Car of the Year. Fast forward το 2015 και η FIAT παρουσιάζει στην έκθεση της Κωνσταντινούπολης το Aegea project. Το μοντέλο που σχεδιάστηκε στην Ιταλία από το FCA Style Centre και εξελίχθηκε σε συνεργασία με την Tofas R&D στην Τουρκία και “παντρεύει τέλεια την ομορφιά και τη λειτουργικότητα” όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εταιρία. Το Aegea project παρουσιάστηκε στον κόσμο τον Μάιο του 2015 και μέχρι τον Νοέμβριο, η FIAT είχε οριστικοποιήσει το σχέδιο και λάνσαρε το νέο Tipo – πρώτα σε sedan μορφή και αργότερα, τον Μάιο του 2016, ως 5-θυρο και Station Wagon.
Το παρόν.
Το νέο Tipo δεν προσπαθεί να μοιάσει στο μοντέλο του 1988 – τουλάχιστον όχι στην εμφάνιση, όπως έκανε η FIAT με το νέο 500 και το 124 Spider. Αντιθέτως, υιοθετεί έναν διαφορετικό σχεδιασμό που δεν μοιράζεται πολλά στοιχεία με την υπόλοιπη γκάμα της Ιταλικής εταιρίας. Αυτό που προσπαθεί να κάνει όμως, είναι να αναβιώσει τον χαρακτήρα του παλιού Tipo προσφέροντας κορυφαίους χώρους, ευχρηστία και οικονομία. Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω το design του νέου Tipo, είτε μιλάμε για την 4-θυρη έκδοση είτε για την 5-θυρη, δύο λέξεις θα αρκούσαν: Πολιτικά ορθό. Το FIAT Tipo είναι μη-προσβλητικό και προσπαθεί να γίνει αποδεκτό από όλους αλλά στην προσπάθειά του αυτή, χάνει σε ελκυστικότητα. Δεν παίρνει ρίσκα και δεν προκαλεί, με αποτέλεσμα να είναι το σχεδιαστικό αντίστοιχο του μπεζ. Στα highlights της εμφάνισης του συγκαταλέγονται η εμπρός γρίλια με τα φωτιστικά σώματα εκατέρωθεν και τα πίσω φωτιστικά σώματα με το χαρακτηριστικό “κόψιμο” στο πορτ-μπαγκάζ. Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι το νέο Tipo έχει αεροδυναμικό συντελεστή οπισθέλκουσας 0.29 cx με ότι αυτό συνεπάγεται για το NVH (Noise Vibration Harshness), τις επιδόσεις και την κατανάλωση καυσίμου!
Εσωτερικό.
Όσον αφορά στο εσωτερικό τώρα, είναι σαφές ότι η καμπίνα του νέου FIAT Tipo δεν διεκδικεί βραβεία αισθητικής. Από την άλλη βέβαια, δεν σχεδιάστηκε γι’ αυτό! Στόχος της εταιρίας ήταν να καλύψει τις ανάγκες των καταναλωτών και αν το εσωτερικό κριθεί με αυτόν τον γνώμονα, τότε στέκεται αρκετά καλά. Η εργονομία είναι καλή και η αίσθηση των διακοπτών στην αφή και την χρήση είναι αξιοπρεπής. Το ίδιο επίθετο χαρακτηρίζει και κάποια υλικά (άνω μέρος του ταμπλό, τιμόνι και κεντρική κονσόλα) όμως κάποια άλλα, κυρίως χαμηλά στο ταμπλό, στις πόρτες και το κεντρικό τούνελ, δεν εντυπωσιάζουν με την ποιότητά τους όντας κάτω από τον μέσο όρο της κατηγορίας. Και εδώ όμως υπάρχει ο αντίλογος που λέει ότι εκεί που είναι τα σκληρά αυτά πλαστικά, πρέπει να τα ψάξεις για τα βρεις και δεν επηρεάζουν την συνολική εικόνα του εσωτερικού.
Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι όσον αφορά την διάταξη του ταμπλό, το hatchback διαφοροποιείται, με την οθόνη αφής (5 ιντσών ως standard και 7 ιντσών στις ακριβότερες εκδόσεις) να “κάθεται” ανεξάρτητη πάνω από τους αεραγωγούς στο κέντρο και όχι ενσωματωμένη όπως στο sedan.
Η FIAT όμως προβάλει την ευχρηστία και την ευρυχωρία ως τα βασικά πλεονεκτήματα του Tipo και ως έναν βαθμό δεν έχει άδικο. Τα καθίσματα σύμφωνα με την εταιρία “είναι σχεδιασμένα για επιβάτες με ύψος έως 1.88 εμπρός και έως 1.80 πίσω” και όντως, ο χώρος τόσο εμπρός όσο και πίσω είναι επαρκέστατος ενώ την ίδια στιγμή, η χωρητικότητα του πορτ-
μπαγκάζ αγγίζει τα 520 λίτρα στη sedan έκδοση και τα 440 στην 5-θυρη. Καλή είναι και η θέση οδήγησης με τον οδηγό να κάθεται σχετικά ψηλά, γεγονός που προσθέτει πόντους και στον τομέα της ορατότητας ενώ τα καθίσματα είναι μεν άνετα, αλλά δεν στηρίζουν επαρκώς το σώμα στις στροφές. Επαρκείς είναι και οι χώροι για μικροαντικείμενα και παρότι κάποιοι δεν θα το παρατηρήσουν καν, κάποιοι άλλοι θα εκτιμήσουν τις πόρτες με το μεγάλο άνοιγμα που κάνουν την είσοδο/έξοδο πανεύκολη. Στον αντίποδα όμως, κανείς δεν θα μείνει ευχαριστημένος από το υψηλό κατώφλι φόρτωσης του χώρου αποσκευών που κάνει την φορτοεκφόρτωση λίγο πιο δύσκολη απ’ ότι θα έπρεπε να είναι.
Ίδιοι κι όμως τόσο διαφορετικοί!
Στα μηχανικά τώρα, τα δύο Fiat Tipo που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν πρακτικά πανομοιότυπα. Ταυτόχρονα όμως, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικά και αυτό είναι κάτι πραγματικά ανεξήγητο! Και τα δύο, εξοπλίζονταν με τον 1600άρη MultiJet II πετρελαιοκινητήρα που αποδίδει 120 άλογα στις 3.750 σ.α.λ. και 320 Nm ροπής στις 1.750 σ.α.λ. Όμως ενώ αυτός εμφανίζεται ως πολιτισμένος, γραμμικός και δυνατός στο hatchback Tipo, δείχνει έναν πιο “αγροτικό” χαρακτήρα στο sedan. Εκεί, ο turbodiesel των 1.6 λίτρων έχει πιο τραχύ ήχο, παρουσιάζει περισσότερους κραδασμούς και εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά λειτουργίας. Μοιάζει ληθαργικός κάτω από τις 1.500 σ.α.λ. και “ξυπνά” απότομα και άγαρμπα παρουσιάζοντας lag που θυμίζει αλλοτινές εποχές. Από την άλλη, στο 5-θυρο, ο ίδιος, θεωρητικά, επαναλαμβάνω, κινητήρας αυξάνει γραμμικά την απόδοσή του όσο αυξάνονται οι στροφές, έχει μεγαλύτερο ωφέλιμο φάσμα λειτουργίας και σαφώς ηπιότερη λειτουργία (τόσο από πλευράς θορύβου, όσο και κραδασμών). Δεν μπορώ να γνωρίζω σε τι οφείλεται αυτή η σημαντική διαφορά, αλλά πρέπει να την επισημάνω!
Κατά τα άλλα, ο κινητήρας συνδυάζεται και στα δύο αυτοκίνητα με ένα 6-τάχυτο, μηχανικό κιβώτιο και με αρωγό το σχετικά χαμηλό βάρος και τις σχετικά κοντές σχέσεις του κιβωτίου, χαρίζει αξιοπρεπείς επιδόσεις στο Ιταλικό αυτοκίνητο. Η Fiat ανακοινώνει ότι τα 100 km/h από στάση έρχονται σε 9.7 δευτερόλεπτα αλλά αυτό που έχει περισσότερη σημασία, είναι ότι 
Tipo δείχνει “ζωντανό” – αρκεί να μην του ζητήσεις παράλογα πράγματα. Δεν υπάρχει “τράβηγμα από το ρελαντί” αφού μιλάμε για πετρελαιοκινητήρα χαμηλού κυβισμού και όσο οι στροφές πλησιάζουν στα κόκκινα υπάρχει μία δυσανασχέτηση όμως από τις 1.600 σ.α.λ. και μέχρι τις 4.000 υπάρχει δύναμη. Στα αρνητικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την απουσία ενός συστήματος start-stop που θα βοηθούσε αρκετά στην μείωση της κατανάλωσης εντός της πόλης. Μιας που αναφέρθηκα στην κατανάλωση, να σημειώσουμε ότι ως συνήθως, τα νούμερα που αναφέρει η Fiat είναι πρακτικά ανέφικτο να επιτευχθούν, αλλά το Tipo δεν καίει περισσότερα από 6.4 λίτρα πετρελαίου ανά 100 χιλιόμετρα κατά μέσο όρο, με την κατανάλωση στα 100 km/h με δύο άτομα και κλιματισμό να είναι στα 4.1 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα.
Και στον δρόμο;
Η οδική συμπεριφορά του αυτοκινήτου είναι… αναμενόμενη δεδομένου του προσανατολισμού του αυτοκινήτου, της πλατφόρμας που χρησιμοποίησε η Fiat και της διάταξης της ανάρτησης (γόνατα McPherson εμπρός και ημιάκαμπτος άξονας πίσω). Η τελευταία αποσβαίνει επαρκώς τις όποιες ανωμαλίες του δρόμου με την ρύθμισή της να κλίνει περισσότερο προς την μαλακή πλευρά. Την ίδια στιγμή όμως, ελέγχει το αμάξωμα περιορίζοντας φαινόμενα πλεύσης. Το τιμόνι έχει το σωστό “βάρος” όμως υστερεί σε πληροφόρηση και το κιβώτιο έχει σωστή κλιμάκωση όπως είπαμε, αλλά η ελαστική αίσθηση του λεβιέ σε συνδυασμό με την ασάφεια του και τον υπερβολικά ελαφρύ συμπλέκτη με αναγκάζουν να του κόψω πόντους. Δεν ζητώ sport αίσθηση από ένα μοντέλο σαν το Tipo αλλά κάποιου είδους ανάδραση για να ξέρω που πατώ και πού βρίσκομαι θα ήταν καλή. Όσο για την ποιότητα κύλισης; Ανέφερα τον θόρυβο και τους κραδασμούς από τον κινητήρα (πρόβλημα που λογικά δεν θα υπάρχει στις βενζινοκίνητες εκδόσεις) αλλά κατά τα άλλα, το Tipo δεν κουράζει τους επιβάτες του. Θόρυβοι αεροδυναμικού χαρακτήρα δεν υπάρχουν και μόνο όταν ο δρόμος είναι κάκιστος με συνεχόμενες ανωμαλίες, η ανάρτηση θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και η κύλιση θα γίνει ολίγον “busy” όπως λένε και οι ξένοι.
Εν κατακλείδι
Συμπερασματικά, θα ήθελα να αποφύγω τον χαρακτηρισμό “τίμιο”. Δεν μου αρέσει καθώς θεωρώ ότι είναι υπερβολικά διπλωματικό. Είναι σαν να μην βρίσκεις κάτι καλό να πεις και να καταφεύγεις στο… “είναι τίμιο”. Το Fiat Tipo είναι ένα αξιοπρεπές αυτοκίνητο. Έχει μειονεκτήματα (ποιότητα κάποιων υλικών, σχεδιασμός ίσως, ασφάλεια αφού έχει βαθμολογηθεί με 3 αστέρια και τιμή στις ακριβότερες εκδόσεις) όμως έχει και πλεονεκτήματα (χώροι, κατανάλωση καυσίμου, άνεση). Αξίζει να σημειώσουμε δε ότι έχει βραβευτεί και το βραβείο Marcus της Αυστριακής λέσχης αυτοκινήτου για το χαμηλό λειτουργικό κόστος του. Στην ουσία, πρόκειται για μία value-for-money πρόταση που μόνο αν το οδηγήσεις και το περιεργαστείς θα καταλήξεις στο αν οι υποχωρήσεις που πρέπει να κάνεις είναι αποδεκτές. Οι πωλήσεις του δείχνουν ότι αρκετοί βρίσκουν πως είναι και προς αυτό το συμπέρασμα, βοηθούν και οι τιμές αφού ενώ τα αυτοκίνητα της δοκιμής φλέρταραν με τα €19.000 και €20.000, το Tipo sedan ξεκινά από τα €13.200 με τον βενζινοκινητήρα των 1.4 λίτρων και 95 ίππων και από τα €15.500 με τον 1300άρη turbodiesel και το Tipo hatchback ξεκινά από τα €14.200 και €16.500 αντίστοιχα. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση είναι δική σου.
