Υπάρχει το γνωστό γνωμικό για μεταξωτά εσώρουχα και επιδέξιους… πισινούς που αν το μεταφράσουμε στην περίπτωση ενός αυτοκινήτου, σημαίνει ότι η αγορά ενός οχήματος είναι ένα κόστος ενώ η συντήρηση του είναι μία εντελώς διαφορετική υπόθεση. Ακόμα και αν μπορείς να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο, θα πρέπει να προβλέψεις και πάνω από όλα, συνυπολογίσεις τα χρήματα που απαιτούνται για να το διατηρήσει σε… αξιόμαχη κατάσταση που με την σειρά του, αυτό σημαίνει συντήρηση και επισκευή είτε μιλάμε για προγραμματισμένα σέρβις είτε για την επιδιόρθωση κάποιας βλάβης εκτός εγγύησης. Γιατί ως γνωστόν, τα πρώτα χρόνια ιδιοκτησίας ενός καινούριου αυτοκινήτου είναι εύκολα – οι περισσότεροι κατασκευαστές προσφέρουν κάποια χρόνια εγγύηση και ούτως ή άλλως, τι περισσότερο να χρειαστεί από μία σύντομη επίσκεψη στο συνεργείο για αλλαγή λαδιών και φίλτρων; Η ιδιοκτησία όμως δεν σταματά με την λήξη της εγγύησης – αυτές οι εποχές πέρασαν, πιθανώς ανεπιστρεπτί.
Το θέμα λοιπόν είναι πόσο κοστίζει η ιδιοκτησία και χρήση ενός αυτοκινήτου σε μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά και πώς μεταβάλλονται τα κόστη στο διάστημα 1-5 χρόνια και 5-10. Το Consumer Reports ρώτησε τους αναγνώστες/μέλη του πόσα χρήματα έχουν πληρώσει από την τσέπη τους για το καινούριο αυτοκίνητο τους, τους περασμένους 12 μήνες (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται φυσικά το όποιο κόστος οφείλεται σε ατυχήματα) και τα αποτελέσματα, παρότι αφορούν αποκλειστικά την αγορά/περιοχή της Β. Αμερικής παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στον πίνακα που ακολουθεί μπορείς να δεις τα νούμερα για κάθε μάρκα: με σκούρο μπλε παρουσιάζεται το κόστος συντήρησης/επισκευής για τα πρώτα 5 χρόνια ιδιοκτησίας, με ανοιχτό μπλε είναι το κόστος από τον 6ο έως τον 10ο χρόνο ιδιοκτησίας ενώ με γκρι χρώμα είναι το νούμερο για το συνολικό κόστος από τον 1ο έως τον 10ο χρόνο ιδιοκτησίας ενώ η κατάταξη έχει γίνει με βάση αυτό το νούμερο. Επίσης, να τονίσουμε και πάλι ότι πολλές μάρκες με παρουσία στην έρευνα του Consumer Report δεν προσφέρουν τα ίδια μοντέλα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ενώ εννοείται ότι διαφορετικοί είναι και οι τιμοκατάλογοι ακόμα και αν μιλάμε για το ίδιο μοντέλο και την ίδια εργασία. Ο πίνακας παρουσιάζεται περισσότερο ως αντικείμενο συζήτησης και όργανο μέτρησης και σύγκρισης παρά ως ένα ευαγγέλιο που παρουσιάζει μία παγκόσμια αλήθεια.
Στην τελική, κάποια συμπεράσματα είναι λίγο ή πολύ λογικά και αναμενόμενα, ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς την εικόνα που προβάλλει η κάθε εταιρία, το πού παράγονται και πόσο διαθέσιμα είναι τα ανταλλακτικά και την γενικότερη αξιοπιστία της. Η Land Rover που παραδοσιακά κατοικεί στις τελευταίες θέσεις των λιστών με τα πιο αξιόπιστα αυτοκίνητα για παράδειγμα, αλλά προβάλλει τον εαυτό της ως premium, high-end μάρκα, είναι λογικό να απαιτεί πολλά χρήματα από τους ιδιοκτήτες σε βάθος 10-ετίας. Για τα πρώτα 5 χρόνια όμως είναι οριακά ακριβότερη από την Mercedes. Όπως και να έχει, ο πίνακας παρουσιάζει ενδιαφέρον έστω και αν μιλάμε αποκλειστικά για τις Η.Π.Α.
