Επτά ολόκληρα χρόνια το Toyota Research Institute συνεργάζεται με το Stanford Engineering σε μία διαρκή προσπάθεια της ιαπωνικής εταιρίας να κάνει την οδήγηση ασφαλέστερη. Το επιστέγασμα όλων αυτών των προσπαθειών είναι ένα πείραμα στο οποίο δύο Toyota Supra οι οποίες εκτέλεσαν την άκρως εντυπωσιακή και πάρα πολύ δύσκολη “μανούβρα” που ονομάζεται drifting. Σε μία σχετικά ελεύθερη μετάφραση, η λέξη drifting σημαίνει ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση και πρόκειται για μία… τέχνη η οποία απαιτεί εξαιρετική τεχνική και βελούδινους χειρισμούς. Το drifting λοιπόν είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο και γίνεται ακόμα δυσκολότερο όταν στο παιχνίδι μπαίνει και δεύτερο αυτοκίνητο, το οποίο ακολουθεί το πρώτο μιμούμενο τις κινήσεις του αλλά χωρίς φυσικά να το ακουμπήσει ή ακόμα χειρότερα, να το χτυπήσει.
“Η φυσική του drifting είναι στην πραγματικότητα όμοια με αυτό που θα βιώσει ένα αυτοκίνητο σε χιόνι ή πάγο. Αυτό που μάθαμε από αυτό το αυτόνομο drifting project έχει ήδη οδηγήσει σε νέες τεχνικές για τον έλεγχο αυτοματοποιημένων οχημάτων με ασφάλεια στον πάγο.“
Ναι, σωστά διάβασες. Σε αυτό το πείραμα της Toyota και του Center for Automotive Research του Stanford, οι θέσεις των οδηγών είναι κενές. Ο χειρισμός των δύο αυτοκινήτων γίνεται αποκλειστικά μέσω λογισμικού που λαμβάνει και επεξεργάζεται τα δεδομένα που το τροφοδοτούν οι πολυάριθμοι αισθητήρες ενώ άξιο αναφορά είναι και το γεγονός ότι και τα δύο αυτοκίνητα μοιράζονται ένα δίκτυο WiFi που τους επιτρέπει να επικοινωνούν σε πραγματικό χρόνο ανταλλάσσοντας πληροφορίες όπως για παράδειγμα η σχετική θέση τους και η προγραμματισμένη τροχιά τους. Κάθε αυτοκίνητο ξεκινά με στόχους που εκφράζεται μαθηματικά ως κανόνες ή περιορισμοί στους οποίους πρέπει να υπακούει. Το αυτοκίνητο που… οδηγεί το ντουέτο είναι να διατηρήσει μία ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση σε μία προκαθορισμένη διαδρομή ενώ το αυτοκίνητο που ακολουθεί πρέπει να το κάνει αποφεύγοντας ενεργά την πρόκληση ενός ατυχήματος. Στη συνέχεια, κάθε αυτοκίνητο λύνει και ξανα-λύνει ένα πρόβλημα βελτιστοποίησης έως και 50 φορές το δευτερόλεπτο ώστε να αποφασίσει τις κινήσεις που πρέπει να κάνει με το τιμόνι, το γκάζι και το φρένο ώστε να πετύχει τους στόχους του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ενώ προσαρμόζεται παράλληλα σε διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Τα μοντέρνα αυτοκίνητα είναι ούτως ή άλλως ασφαλέστερα από ποτέ και η τεχνολογία, όσο και αν μερικές φορές θέλουμε να την απαρνηθούμε καθώς τα κάνει ολοένα και πολύπλοκα, διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Ήδη τα σύγχρονα μοντέλα έχουν επίγνωση του περιβάλλοντος τους και αντιδρούν σε αυτό αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε για να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια. Το αυτόνομο drifting της Toyota και του Stanford είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και ο τρόπος με τον οποίο επιδεικνύονται οι δυνατότητες του είναι άκρως εντυπωσιακός – το τερπνό μετά του ωφελίμου δηλαδή.
